(En waarom het tijd is om de balans te herstellen)
De wereld draait al eeuwen op een overmaat aan mannelijke energie. Doen, presteren, doelen behalen, controleren. Alles wat gericht is op actie en resultaat. Daar is op zich niets mis mee — we hebben die energie nodig om iets op te bouwen, om structuur te creëren.
Maar wat er onderweg verloren is gegaan, is de zachtheid. De verbinding. De vrouwelijke energie die voelt, die aanwezig is, die ruimte geeft aan intuïtie, creatie en emotie.
Die vrouwelijke energie is lange tijd onderdrukt. In vrouwen, maar ook in mannen. We leerden dat emoties zwak zijn, dat kwetsbaarheid gevaarlijk is, dat stilte onproductief is. We leerden onze tranen in te slikken en ons gevoel te rationaliseren. En dat collectieve onderdrukken van het vrouwelijke — het gevoel, de intuïtie, het ontvangen — heeft diepe sporen achtergelaten.
Innerlijk werk begint bij het herkennen van en verantwoording nemen voor die disbalans in onszelf. Ik heb het zelf ook ervaren in mijn eigen proces: zolang ik bleef “doen”, bleef “geven”, bleef “zorgen”, voelde ik me uitgeput. Ik dacht dat ik sterk was, maar eigenlijk was ik vooral afgesneden van mijn gevoel. Pas toen ik de zachtheid weer toeliet — en mezelf toestond te voelen — begon er iets te verschuiven.
Dat persoonlijke herstel was niet makkelijk. Het vraagt eerlijkheid, moed en stilte. En juist daarin ligt de kracht van de vrouwelijke energie: het is geen strijd, maar een herinnering. Een herinnering aan wie we in essentie zijn. Waar onze kracht echt ligt. Wanneer we onze vrouwelijke energie helen, helen we ook het collectief.
Een van de schilderijen waar ik mee bezig ben verbeeldt dit proces letterlijk: een mensfiguur die uit een muur van emoties en overtuigingen opstijgt. Onder hem staan woorden als doubt, anger, shame en guilt — niet de meest positieve gevoelens die we vaak jarenlang met ons meedragen. Terwijl ons innerlijk licht zich uitbreidt, smelten die lagen langzaam weg. Wat overblijft, is de essentie: licht, bewustzijn, puur zijn.
Dit werk symboliseert voor mij wat het innerlijk werk werkelijk doet.
We hoeven de buitenwereld niet te bevechten; we hoeven alleen onze eigen muren af te breken.
Daar, in die open ruimte, kan de vrouwelijke energie weer vrij stromen — niet langer onderdrukt, maar volledig aanwezig, in balans met het mannelijke.
Vanuit die eenheid bouwen we aan een nieuwe wereld.
Werk in uitvoering:
