Live music 1983 – 2020

Vanavond een trip to memorylane met dochterlief. Op Amazon Prime staat o.a. een documantaire van vijftig minuten Van Iron Maiden – The Number of the Beast.

Het slingert me gelijk terug naar 1983. Ik was net 15, net zo oud als mijn dochter nu. Heerlijke herinneringen borrelen op aan de muziek en concerten van toen. Het mooie is dat mijn dochter nu net zo van geniet van diezelfde nummers als ik toen deed. En nog doe.

Recorded at Rock and Pop Festival, Dortmund, Destfallenhalle,
Germany on December 18, 1983.

Ik word oprecht blij van de herinneringen aan die periode uit mijn leven die mij nu overspoelen terwijl we kijken naar een documentaire van één van onze favoriete bands. Het was een fantastische tijd met veel live muziek. We reisden regelmatig met een hele groep vrienden met de trein en later met de auto naar de vele concerten en festivals door het hele land. Ik heb in mijn leven dan ook aardig wat gezien.

Toen het Rock & Pop festival ergens in 1984 werd uitgezonden mocht ik van mijn ouders opblijven om het festival met o.a. Ozzy, Judas Priest, Scorpions, Quiet Riot en Iron Maiden op te nemen. Veel rock, weinig pop. Volgens mij begon het pas om 0.00 uur, maar ik weet nog wel precies wat ik at die nacht toen ik zat te kijken.

Official clip – Number of the Beast

De videoband, aangevuld met vele vele clips die ik had opgenomen van Monsters of Rock, had ik jaren later een keer uitgeleend en helaas nooit meer teruggekregen. Balen natuurlijk. Maar dankzij internet en YouTube kunnen we gelukkig veel van die tijd terughalen.

Dochterlief geniet net zo van muziek als ik. Ze was vijf bij haar eerste optreden van Hangover Hero, stond als 7 jarige vooraan bij Trailer Pop tijdens Smalltown Nobodies, kreeg een kort briefje van Floor Jansen tijdens mijn bezoek aan Alcatraz Festival in België en was veertien bij Sabaton begin dit jaar. Daar tussendoor heeft ze flink wat concerten en festivals mogen meemaken.

Het resulteert in een avond vol gesprekken over de vele concerten die we hebben gezien en het kijken van videoclips van bands die ze eigenlijk nog niet zo goed kent: Slayer, Suicidal Tendencies, Pantera, Anthrax, Quiet Riot. Gevolgd door de voor haar wat bekendere Helloween, Metallica en Powerwolf.

Goddank zijn we 9 februari van dit jaar nog naar Sabaton geweest. Het was een geweldig leuke ervaring. Vooral omdat zoonlief dit keer ook mee was om zijn favoriete band live te zien. Eerst samen uit eten en dan muziek kijken.

Ik begin te verlangen naar een tijd dat we weer naar concerten, festivals en theaters mogen, ook al is het nog geen jaar geleden dat we voor het laatst zijn geweest. Ik mis het. Tot die tijd maak ik dankbaar gebruik van de online streaming mogelijkheden en de vele clips op YouTube.

We eindigen vanavond echter met iets heel anders: een paar clips van Jochem Meijer, gevolgd door Ronald Goedemondt. Gewoon omdat het lekker wegkijkt en we dan even kunnen lachen. Robnald Goedemondt ooit trok mijn aandacht na onderstaande videoclip.

Mijn liefde voor muziek en theater is de reden waarom ik zo graag evenementen organiseer. Ik vind het heerlijk iets op te zetten waarmee ik mensen een geweldige avond kan bezorgen. Gelukkig heeft Baroeg Rotterdam me daar altijd een platform voor gegeven en me zelfs geholpen.

Ondanks dat ik 20 dagen voor mijn boekpresentatie in het ziekenhuis terecht kwam en er nog van alles moest gebeuren hebben we het event door laten gaan. En dankzij de vele helpende handen werd dit een succes!

Ik ben dankbaar voor de medewerkers van Baroeg die met veel enthousiasme samen met een heel team van vrijwilligers die dag hun handen uit de mouwen hebben gestoken om dit tot een geweldige ervaring te kunnen maken voor alle aanwezigen!

This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.