In dit werk heb ik mijn fascinatie voor Egypte, Atlantis en de taal van symbolen tot een persoonlijk activatiebeeld verweven. Het iconische Oog van Horus vormt de basis, maar heb ik bewust herzien: niet langer als symbool van bescherming of macht, maar als poort van innerlijke waarneming.
Het kristalblauwe oog verwijst naar helder bewustzijn, waterintelligentie en de esoterische lineage van Sirius. Waar traditioneel de traanlijn van Horus zou hangen, verschijnt bij deze interpretatie een pijnappelstructuur met een roos erbovenop. De traan wordt geen emotie, maar activatie: de pijnappelklier als sleutel tot het hogere zicht, ofwel innerlijk weten, de roos als zacht kanaal van het hart.