(Werk in uitvoering)
Ik wilde Medusa weergeven als symbool van de vrouwelijke energie voordat deze werd onderdrukt — vóór de leugen. Niet het monster uit verhalen, maar de onschuldige vrouw die misbruikt werd omwille van haar schoonheid en vervolgens vervloekt door degene bij wie ze bescherming zocht uit pure jaloezie. Haar lot werd mythe, haar pijn werd een demon, maar haar waarheid bleef in stilte bestaan. Voor mij staat ze symbool voor het onderdrukken van vrouwelijke kennis, energie en intuïtie.
In mijn werk herrijst ze zoals ik haar zie: als een krachtig wezen tussen werelden. Haar ogen zijn reptielachtig — geen dreiging, maar portalen tussen onderwereld en kosmos, tussen geheugen en ontwaken. Haar haar bestaat uit kronkelende slangen in schakeringen van groen, turquoise en violet. Ze bewegen als wachters: bewaarders van de oeroude wijsheid en de dertien DNA-strengen die weer geactiveerd willen worden.
De gouden achtergrond — tegelijk verweerd metaal, aarde en sterrenstof — fungeert als spiegel. De talloze kleine gouden tegeltjes lichten op als energetische vonken. Ze nodigt niet uit om haar te bekijken, maar om jezelf in haar terug te zien.
Geen slachtoffer. Geen monster. Een oeroude kennis die sluimert in ons allemaal.