Het leven is leuk

Maar soms dus even niet…

Het is alweer vijf dagen geleden dat ik een blog heb geschreven. Na de stortvloed van vorige week was dat best even afkicken. Maar het is vrijdag. Mijn wekelijkse VRIJe dag. Vanmorgen voor het eerst sinds eeuwen uitgeslapen. Dat was een rare gewaarwording. Normaal ben ik ruim voor 6.00 uur wakker, welke dag het ook is, en ga vervolgens mediteren. Zo heb ik lekker nog een hele dag voor me. Vanmorgen was het zeker 2,5 uur later en toen was ik nog niet echt wakker. Gelukkig hoefde ik nergens heen dus kon ik blijven liggen en op mijn gemak eerst mijn meditaties doen, douchen, etc

Het is nu 14. 20 uur en mijn dag is eigenlijk pas net begonnen! Normaal is dat uiterlijk 8.00 uur in het weekend en 7.00 uur door de weeks dat ik echt AAN sta, maar vandaag dus even niet. Ik ben niet echt vooruit te branden.

Natuurlijk weet ik wel hoe dat kwam: De afgelopen week was het zo druk en stressvol op mijn werk dat ik ’s avonds al voor negen uur naar boven sjokte, vriendlief welterusten wenste en in slaap viel. Gelukkig dat dochterlief het eten deze week wilde klaar maken, zo kon ik na het werk op de bank even bijkomen in zombiemodus, even Buffy kijken en dan mijn mandje in.

Die drukte op mijn werk heeft helaas behoorlijk zijn weerslag gehad op mijn lichaam, ondanks mijn dagelijkse meditaties. Normaal gaat het redelijk, maar na een week als dit, kieper ik vandaag echt wel iedere vier uur een dosis pijnstillers naar binnen. Want waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?

Toch ga ik vol goede moed verder, omdat ik weet dat ik op de goede weg ben. Zo zijn er al heel veel dingen in mijn leven in positieve zin veranderd en aan het veranderen ondanks de realiteit om ons heen. Puur en alleen omdat ik dagelijks besluit een leuke dag te hebben en me niet te laten leiden door de emoties van anderen. En nee, dat lukt niet altijd. Soms is halverwege de koek op en slaat de realiteit me om mijn oren. Want tegenwoordig zijn mensen een stuk minder vriendelijk, een enkeling zelfs op het agressieve af. En dat merk je echt wel als servicedesk medewerkster.

De lontjes kunnen erg kort zijn en als je dan zelf niet goed gehumeurd bent of positief ingesteld, dan ben je voor de lunch al opgebrand. Maar omdat ik probeer positief te blijven merk ik dat er altijd wel iets is of gebeurt dat mij weer een dot energie en een goed gevoel geeft: Een helpende collega die inspringt omdat je verzuipt in het werk, andere collega’s die met een fikse dosis humor me de absurditeit van de situatie laten inzien of me de slappe lach laten krijgen.

Dingen die je nodig hebt of wilt hebben, komen vaak op onverwachte manieren je leven binnen. Ik vroeg tijdens een meditatie bewijs dat ik op de goede weg ben en dat heb ik gisteren gekregen. De afgelopen werkweek was duidelijk minder leuk en stukken zwaarder dan anders, maar hij eindigde met een positief gesprek die mij bewees dat een positieve instelling en jezelf op 1 zetten uiteindelijk echt wel zijn vruchten afwerpt.

En vandaag laat ik alles maar lekker op zijn beloop. Ik MOET niks. Alleen relaxen in het nu. En dat gaat me steeds beter af, zonder dat mij dat gejaagde gevoel bekruipt van dat ik dingen moet doen en me schuldig voel omdat ik niets doe.


This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.