Bewust manifesteren

Het was zo’n dag

Hoe meer ik me bewust ben van mijn emoties, hoe meer ik me ook bewust ben van wat ik voor ervaringen aantrek in mijn persoonlijke werkelijkheid. Normaal gesproken ben ik aardig “zen”, vooral op mijn werk en trek ik ook leuke en fijne ervaringen aan.

Ik postte onlangs nog een blog over Intenties en een link naar een ouder Blog over momentum. Iets weten is één ding, iets ook daadwerkelijk op dagelijkse basis uitvoeren is iets héél anders. Ik kan je vertellen dat als je je zorgen maakt tijdens een hart coherente meditatie dan begint je dag niet echt goed. Zo’n meditatie is juist om leuke positieve ervaringen naar je toe te trekken en niet het moment om je allerlei zorgen te maken en flink wat negatieve momentum op de starten.

En mijn negatieve momentum had behoorlijk wat vaart gekregen halverwege de ochtend. Zoveel dat het mijn collega’s ook opviel. Eentje kreeg dan ook geregeld een lachbui. Hij zag me immers nooit briesend door het kantoor stampen vol irritatie en frustratie. Nadat ik even me even had afgezonderd, het toilet is de ideale plek hiervoor, ging het gaandeweg wel weer iets beter. Vooral na de middagpauze nadat ik manlief had geappt.

Nu nog zorgen dat ik in het vervolg tijdens een diepe mediatie niet meer in gepieker verval.

Ik had het (te laat) opgemerkt en snel in gedachten gevraagd hoe ik dit het beste kon aanpakken. Het antwoord was blijven vertrouwen en niet van mijn gekozen pad afwijken. Vertrouwen zou mijn mantra worden voor vandaag. Maar dat onrustige buikgevoel bleef helaas nog een tijdje hangen.

Ik kan je wel vertellen dat ik een dag als vandaag niet snel over wil doen. Ook al weet ik dat er dan dat de positieve equivalent in volume toeneemt, als ik het maar wil ontvangen. (lekker cryptisch, ik weet het, maar ik ga je dat in toekomstige blogs allemaal uitleggen)

Het mooiste is dat ik gelukkig bij manlief altijd mijn ei kwijt kan en hij dit soort ervaringen voor mij altijd met zijn woorden en humor weet te verzachten en om te leiden naar iets beters. En als toegift stuurde mijn #woonthelaasergverweg vriendin me vandaag een video van Mel Robbins met als onderwerp Omdenken: Niet klagen als je iets moet doen, dat je niet wilt doen, maar het van een andere positieve kant bekijken. Nou ik heb niet geklaagd, ik heb gevloekt vandaag. Raakte ook totaal overprikkelt. Het was weer een bijzonder leermoment. Zowel vanwege het momentum dat totaal de verkeerde kant op racete, als het er ook nog eens in blijven hangen voor een paar uur.

Dankbaar ben ik ook voor de collega’s die me de humor ervan in konden laten zien. Het duurde wel even, maar uiteindelijk heb ik die resetbutton toch weer gevonden.

Erover praten is makkelijk, een ander eruit trekken gaat ook nog wel, maar als je eenmaal op het verkeerde spoor zit, vergt het aardig wat inspanning om je op iets leukers te focussen.